Tarihsel olarak anıt tasarımında doğa ve peyzaj ikincil bir rol oynamaktaydı. Peyzaj, güncel olanla -yani geçici olanla- ilişkili olarak kavranmaktayken anıtın temel fonksiyonunun geçmiş ve hafıza olduğu kabul edilmekteydi. Temel fikrimiz artık mimarinin sembol üretme yetisinin günümüz ve geleceğin bilinçlerinde anlamsal karşılığının olamayacağıdır. Peyzajın getirdiği doğal çeşitliliğin, mimari tasarım ile yarışması mümkün değildir. Ancak mimarlık doğanın gelişmesine yön verebilir.
